1. یک روتین ایجاد کنید:ایجاد یک برنامه روزانه ثابت می‌تواند به ایجاد ساختار و قابلیت پیش بینی برای کودکان بیش فعال کمک کند. این روال باید شامل زمان های منظم غذا، دوره های مشخص بازی یا مطالعه و زمان خواب ثابت باشد.

2. انجام فعالیت بدنی منظم:درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم می‌تواند به هدایت انرژی اضافی به روشی مثبت کمک کند. فرزندتان را تشویق کنید تا در فعالیت هایی مانند ورزش، رقصیدن یا صرفاً بازی در بیرون شرکت کند.

3. محیطی آرام ایجاد کنید:حواس پرتی را کاهش دهید و محیطی آرام در خانه ایجاد کنید. سر و صدا، بی نظمی و محرک های بصری بیش از حد را که ممکن است کودک بیش فعال را بیش از حد تحریک کند، به حداقل برسانید.

4. توقعات واضحی را تعیین کنید:قوانین و انتظارات را به وضوح به فرزندتان منتقل کنید. از زبان ساده و مختصر استفاده کنید تا مطمئن شوید که آنچه از آنها انتظار می رود را درک می کنند.

5. از تقویت مثبت استفاده کنید:به رفتار و دستاوردهای خوب با تمجید یا پاداش های کوچک پاداش دهید. تقویت مثبت می‌تواند کودکان بیش فعال را تشویق کند تا رفتارهای دلخواه خود را از خود نشان دهند.

6. در صورت نیاز به دنبال کمک حرفه ای باشید:اگر بیش فعالی به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره فرزندتان تأثیر می گذارد یا اگر در مورد رفتار او نگرانی دارید، از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا متخصص سلامت روان کمک حرفه ای بخواهید. آنها میتوانند راهنمایی و پشتیبانی بیشتری را متناسب با نیازهای خاص فرزند شما ارائه دهند.

علاوه بر این مراحل، در اینجا 28 نکته اضافی وجود دارد که ممکن است به آرام کردن کودکان بیش فعال کمک کند:

1. 1. الگوهای خواب منظم را با ایجاد یک برنامه منظم زمان خواب تشویق کنید.
   2. یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از مواد مغذی ارائه دهید و از مصرف بیش از حد قند یا کافئین خودداری کنید.
   3. کارها را به مراحل کوچکتر و قابل مدیریت تقسیم کنید تا از تحت فشار قرار دادن کودک جلوگیری کنید.
   4. از وسایل کمک بصری مانند نمودارها یا چک لیست ها برای کمک به سازماندهی کودک استفاده کنید.
   5. تکنیک های تمدد اعصاب مانند تمرینات تنفس عمیق یا تصاویر هدایت شده را بگنجانید.
   6. تجربه‌های حسی مختلفی مانند بازی با اشیاء بافت‌دار یا استفاده از اسباب‌بازی‌های فیجت ارائه دهید.
   7. مهارتها و رفتار اجتماعی مناسب را آموزش داده و تقویت کنید.
   8. اطمینان حاصل کنید که کودک در طول فعالیت هایی که نیاز به توجه مداوم دارد، استراحت های منظم داشته باشد.
   9. از تایمر یا زنگ هشدار برای کمک به کودک در انتقال بین فعالیت‌ها استفاده کنید.
   10. یک فضای آرام مشخص ایجاد کنید که کودک بتواند در صورت نیاز به آنجا برود تا آرام شود.
   11. گوش دادن فعال را تمرین کنید و فرصت هایی را برای کودک فراهم کنید تا افکار و احساسات خود را بیان کند.
   12. یک استراتژی نظم و انضباط ثابتی را اجرا کنید که به جای تنبیه بر آموزش تمرکز دارد.
   13. از برنامه‌های بصری یا نشانه‌های بصری برای کمک به کودک در درک انتظارات و کارهای روزمره استفاده کنید.
   14. کودک را تشویق کنید تا در فعالیت‌هایی شرکت کند که خودتنظیمی را تقویت می‌کنند، مانند تمرین‌های یوگا یا تمرکز حواس.
   15. فرصت هایی را برای کودک فراهم کنید تا در زمینه های خلاقانه مانند هنر یا موسیقی شرکت کند.

1. قوانین روشنی را در رابطه با زمان استفاده از صفحه نمایش وضع کنید و قرار گرفتن در معرض استفاده بیش از حد از صفحه نمایش را محدود کنید.
2. متوقفات منظم برای حرکت بدنی در حین انجام تکالیف تحصیلی یا تکالیف را تشویق کنید.
3. مهارت های حل مسئله را به کودک بیاموزید تا به او کمک کنید موقعیت های چالش برانگیز را به طور مستقل هدایت کند.
4. برای توانمندسازی کودک و دادن حس کنترل به او، انتخاب‌هایی در محدوده‌های محدود ارائه دهید.
5. الگوی رفتار آرام و مثبت برای کودک باشید.
6. برنامه ای بصری برای روتین های صبح و عصر ایجاد کنید تا به کودک کمک کنید در مسیر خود باقی بماند.
7. از زبان مثبت استفاده کنید و از برچسب‌ها یا مقایسه‌های منفی اجتناب کنید.
8. وظایف را به اهداف کوچکتر و قابل دستیابی تقسیم کنید و در طول راه تحسین کنید.
9. در فعالیت‌هایی شرکت کنید که یکپارچگی حسی را تقویت می‌کنند، مانند تاب خوردن یا پریدن روی ترامپولین.
10. کودک را تشویق کنید تا سرگرم سرگرمی ها یا فعالیت هایی باشد که از آنها لذت می برد، که می‌تواند خروجی برای انرژی اضافی ایجاد کند.
11. تکنیک‌های آرام‌سازی، مانند آرام‌سازی پیشرونده عضلانی یا مدیتیشن هدایت‌شده را به کودک آموزش دهید.
12. فرصت هایی را برای کودک فراهم کنید تا در زمان بازی بدون ساختار شرکت کند تا خلاقیت و تخیل را تقویت کند.
13. از سایر والدین یا گروه های حمایتی که تجربه ای با کودکان بیش فعال دارند، کمک بگیرید.

این مراحل و نکات جامع نیستند، و مهم است که به یاد داشته باشید که هر کودک منحصر به فرد است.ممکن است برای راهنمایی شخصی با متخصصانی که در رفتار و رشد دوران کودکی تخصص دارند، مشورت کنید.